Από μικρή θυμάμαι τη μητέρα μου να μου λέει-αν θες να πας τουαλέτα να το λες-. Μετά στο σχολείο η δασκάλα τα ίδια. Μεγαλώνοντας πίστεψα ότι με την ευκολία που έλεγα ότι θέλω τουαλέτα θα έλεγα και όλα τα υπόλοιπα που με απασχολούσαν,που δεν μου άρεσαν ή που μου άρεσαν. Που να 'ξερα όμως. Η αφοπλιστική ειλικρίνεια ενός παιδιού σε έναν ενήλικα μπορεί να φαντάζει στους άλλους ενήλικες σαν τον τροχό της τύχης ή ακόμα καλύτερα σαν τον γύρο του θανάτου.
Εκεί λοιπόν κάπου μεταξύ εφηβείας και ενηλικίωσης έχασα το ταλέντο μου εις την ομιλιτικήν ικανότητα. Απογοητεύτηκα και το έφερα βαρέως ότι η μητέρα μου εκεί που μου έλεγε: μίλα για να μην τα κάνεις πάνω σου με αποστόμωσε στο άκουσμα της έκφρασης:μου αρέσει αυτό το αγόρι ή ακόμα χειρότερα το ότι αρνιόταν να ακούσει πόσο μου την έσπαγε η θεία της-γιαγιά μου στην οποία με έστελνε πακέτο τα καλοκαίρια και αντί να παίζω σαν όλα τα φυσιολογικά παιδιά εγώ τραγουδούσα πίσω από την καγκελόπορτα της φυλακής τα σίδερα είναι για τους λεβέντες. Θα μου πεις εντάξει σαν παιδί να το καταλάβω δεν είχες τη δύναμη να τα βάλεις με όλα αυτά. Στην ενήλικη ζωή σου τι έκανες; Που δημιούργησες σχέσεις,φιλίες μεσολάβησαν χωρισμοί,απογοητεύσεις,η κυρία που σου πήρε τη σειρά στο supermaket;Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση;
Ε, αυτά για χρόνια ούτε καν μπορούσα να τα σκεφτώ.Τίποτα. Πάγωνα λες και έβλεπα μπροστά μου το κοριτσάκι από τον Εξορκιστή και έπρεπε εγώ να μπω στη θέση του ταλαίπωρου του ιερέα. Πέρασε καιρός μέχρι να καταφέρω για πρώτη φορά να πω όχι δεν μου αρέσει,όχι δεν θέλω ή μου αρέσει ρε το γουστάρω,μέχρι να βρω πάλι κάτι από εκείνη την ειλικρίνεια που είχα σαν παιδί.
Όχι ότι τώρα είμαι τελείως έτοιμη για τον εξορκισμό αλλά τουλάχιστον ξέρω ότι έχω μαζέψει τα σωστά υλικά για να φτιάξω εκείνο το ξόρκι που θα με κάνει να το αντιμετωπίσω το κοριτσάκι της ταινίας και απλά με μια αλλαγή στο σενάριο η ταινία δεν θα έχει τον ίδιο τίτλο στα προσεχώς θα δούμε άλλο έργο καινούργιο!
Αυτό έμαθα λοιπόν από μια καλή μου φίλη σήμερα μάθε να τα λες,να εκφράζεσαι και σε όποιον αρέσει οι άλλοι ας φάνε γλαρόσουπα!
Εκεί λοιπόν κάπου μεταξύ εφηβείας και ενηλικίωσης έχασα το ταλέντο μου εις την ομιλιτικήν ικανότητα. Απογοητεύτηκα και το έφερα βαρέως ότι η μητέρα μου εκεί που μου έλεγε: μίλα για να μην τα κάνεις πάνω σου με αποστόμωσε στο άκουσμα της έκφρασης:μου αρέσει αυτό το αγόρι ή ακόμα χειρότερα το ότι αρνιόταν να ακούσει πόσο μου την έσπαγε η θεία της-γιαγιά μου στην οποία με έστελνε πακέτο τα καλοκαίρια και αντί να παίζω σαν όλα τα φυσιολογικά παιδιά εγώ τραγουδούσα πίσω από την καγκελόπορτα της φυλακής τα σίδερα είναι για τους λεβέντες. Θα μου πεις εντάξει σαν παιδί να το καταλάβω δεν είχες τη δύναμη να τα βάλεις με όλα αυτά. Στην ενήλικη ζωή σου τι έκανες; Που δημιούργησες σχέσεις,φιλίες μεσολάβησαν χωρισμοί,απογοητεύσεις,η κυρία που σου πήρε τη σειρά στο supermaket;Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση;
Ε, αυτά για χρόνια ούτε καν μπορούσα να τα σκεφτώ.Τίποτα. Πάγωνα λες και έβλεπα μπροστά μου το κοριτσάκι από τον Εξορκιστή και έπρεπε εγώ να μπω στη θέση του ταλαίπωρου του ιερέα. Πέρασε καιρός μέχρι να καταφέρω για πρώτη φορά να πω όχι δεν μου αρέσει,όχι δεν θέλω ή μου αρέσει ρε το γουστάρω,μέχρι να βρω πάλι κάτι από εκείνη την ειλικρίνεια που είχα σαν παιδί.
Όχι ότι τώρα είμαι τελείως έτοιμη για τον εξορκισμό αλλά τουλάχιστον ξέρω ότι έχω μαζέψει τα σωστά υλικά για να φτιάξω εκείνο το ξόρκι που θα με κάνει να το αντιμετωπίσω το κοριτσάκι της ταινίας και απλά με μια αλλαγή στο σενάριο η ταινία δεν θα έχει τον ίδιο τίτλο στα προσεχώς θα δούμε άλλο έργο καινούργιο!
Αυτό έμαθα λοιπόν από μια καλή μου φίλη σήμερα μάθε να τα λες,να εκφράζεσαι και σε όποιον αρέσει οι άλλοι ας φάνε γλαρόσουπα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου