Τα κορίτσια από τις χειροτεχνίες.

   Το καλοκαίρι δεν ήταν ποτέ η αγαπημένη μου εποχή. Μου άρεσε μόνο αν βρισκόμουν μακριά από την πόλη. Βέβαια ένας λόγος παραπάνω για να μην μου αρέσει είναι ότι τον Αὐγουστο είναι και τα γενέθλιά μου. Δυστυχώς εκείνες τις μέρες λόγω του ότι όλοι λείπουν κανείς δεν τα θυμάται.

    Φέτος λοιπόν τα ᾽χα ξεχάσει παντελώς με τόσο τρέξιμο (ξέχασα να σας πω ότι βρήκα δουλειά ω ναι ο Δίας που έλεγε και το ζώδιό μου βοήθησε φέτος) και τόσες εξελίξεις ( ναι γιατί αν δεν είχα εξελίξεις τι θα ᾽χαμε να λέγαμε τον χειμώνα που έρχεται) . Καινούργια αρχή παντού, η φίλη Εύη ξέρει και ίσως γελάει τώρα αν το διαβάζει.

   Την προηγούμενη μέρα των γενεθλίων δεν είχε λεωφορεία, ο αγαπημένος ΟΑΣΘ το ᾽κάνε πάλι το θαύμα του βοήθειά μας. Πήρα το ποδήλατο για να κατέβω στο κέντρο και ω του θαύματος (ο Διάς που λέγαμε πριν με τα δώρα του) για να μην χτυπήσω κάποιον που πετάχτηκε τελευταία στιγμή μπροστά μου από το πουθενά και για να μην βρεθεί αυτός στο χώμα και εγώ στην φυλακή απλά έσκασα με φόρα πάνω σε μια κολώνα. Οπότε λίγο το πρησμένο γόνατο, λίγο το τρέξιμο με την δουλειά που μυαλό ότι την επόμενη ήταν τα γενέθλιά μου.

    Το Σάββατο βέβαια η Άννα έστειλε ένα μήνυμα του τύπου αν θα έκανα κάτι την Τρίτη και αν ήθελα να πάμε για ένα ντρινκ ελληνιστί για ένα ποτάκι(ανθρακούχο νερό πλέον πάνε τα ποτάκια). Όταν συναντηθήκαμε άρχισε να μου λέει ότι είχε σημειώσει τα γενέθλιά μου για τις 25 αλλά θυμόμουν ότι πέρσι τέτοια μέρα μου ᾽χε κάνει δώρο και καθόλου δεν τα είχε ξεχάσει κι απόμεινα να την κοιτώ σαν ούφο και σκεφτόμουν ῾῾εντάξει θα μπερδεύτηκε επέστρεψε στην δουλειά και θα έχει πολλά στο κεφάλι της ᾽᾽. Ούτε και με αυτό το γεγονός πήγε το μυαλό μου ότι κάτι είχε ετοιμαστεί και ότι αυτή η συνάντηση ήταν κάτι σαν τον Δούρειο 'Ιππο. Μου είπε κάτι του τύπου να περάσουμε από το Κουμπί να πάρει κάποια φυλλάδια και να καθόμασταν εκεί να πίναμε κάτι ἠ και κάπου αλλού.

   Φτάνοντας βλέπω λίγο κόσμο μέσα αλλά έλα που δεν βλέπω μακριά για να καταλάβω και απλά βλέπω την Γαλήνη να κάθεται στο πωλητήριο κοιτώντας προς τα έξω και σκέφτομαι τι σύμπτωση και αυτή εδώ ευκαιρία να τα πούμε. Μπαίνοντας βρέθηκα μπροστά σε μια τούρτα και σε κόσμο που με περίμενε για να μου ευχηθεί. Ξαφνικά έγινα πάλι μικρό παιδί. Δεν περίμενα πως τόσοι άνθρωποι κάθισαν και ασχολήθηκαν να μου γράψουν όμορφα λόγια,να μου φτιάξουν το δικό τους προσωπικό δωράκι εκτός από το κοινό που μου έκαναν όλοι μαζί και το πιο σημαντικό αφιέρωσαν τον χρὀνο τους για να είναι εκεί μαζί μου. Η αλήθεια είναι πως το να μου οργανώσουν πάρτυ έκπληξη είναι κάτι που δεν το ᾽χει ξανακάνει ποτέ κανείς για μένα.

     Σας ευχαριστώ πάρα πολύ (μέχρι τον ουρανό και πιο πάνω) μέσα από την καρδιά μου που με σκεφτήκατε αυτήν την ημέρα,που μου γράψατε όμορφα λόγια,που τα ετοιμάσατε όλα και ήσασταν εκεί. Σας ευχαριστώ που σας γνώρισα και που μέσα από την κοινή μας αγάπη για τις χειροτεχνίες και τις κατασκευές έκανα φίλες καινούργιες με πολλά ταλέντα και ενδιαφέροντα. Σας ευχαριστώ γιατί χωρίς να το ξέρετε υπήρξατε για μένα διέξοδος και σημαντικό στήριγμα σε δύσκολες στιγμές που περνούσα κατά καιρούς. Με κάνατε πολύ χαρούμενη σε μια εξαιρετικά δύσκολη και γεμάτη αλλαγές περίοδο της ζωἠς μου. Εὐχομαι να μπορέσω να ανταποδώσω έστω και στο ελάχιστο σε κάθε μια σας ξεχωριστά την τόση χαρά που μου δώσατε. Γι᾽αυτό αλλά και για πολλούς άλλους λόγους τα κορίτσια από τις χειροτεχνίες έχουν ξεχωριστή θέση στη καρδιά μου τις αγαπώ πολύ και εύχομαι τα καλύτερα για αυτές.